Początek roku 1945, wojna dobiega końca. Andrzej wraz z grupą kilkunastu chłopców z Esfahanu przebywa drogę z Port Saidu do Edynburga. Celem podróży jest Anglia, ale tymczasem młodzieńców czeka kilkutygodniowy pobyt w Szkocji. W tamtejszej Szkole Morskiej i Szkole Podchorążych, wśród nowych kolegów, dwóch pielęgniarek i mądrego jezuity, Andrzej coraz lepiej poznaje siebie. Staje się bardziej dojrzały i świadomy, jednak dalej ulega żywiołowi fantazji i nienasyconemu, rozbuchanemu Erosowi. Niemal fizycznie doświadcza chłopięctwa i dziewczęcości. Przeszłość nieustannie powraca pod postacią matki, a przyszłość przepowiada baśniowa, tajemnicza Morag.
W przededniu swoich szesnastych urodzin bohater przeżywa wielkie wtajemniczenie, a wkrótce potem płynie do Polski. Wraca do domu, do ojca, do rodziny. Kończy się przymusowe wygnanie. To powrót do „normalności".
CZYTAJ CAŁOŚĆ
Nigdy dość to zwieńczenie jednego z najbardziej niezwykłych cyklów powieściowych w polskiej literaturze.
Z recenzji poprzednich części cyklu:
Niezwykłe połączenie piekła wojny i raju odkrywanego (od dziewiątego roku życia!) seksu, w którym zgorszeni recenzenci chcieli zazwyczaj widzieć fantazje, sposoby oswajania wojennego koszmaru.
Michał Cichy, „Gazeta Wyborcza"
Jeżeli rzeczywiście klasę pisarza można poznać po jakości opisywanych przezeń scen erotycznych, to Czcibor-Piotrowski to ekstraklasa.
Wojciech Woźniak, „Rzeczpospolita"
Michał Cichy, „Gazeta Wyborcza"
Jeżeli rzeczywiście klasę pisarza można poznać po jakości opisywanych przezeń scen erotycznych, to Czcibor-Piotrowski to ekstraklasa.
Wojciech Woźniak, „Rzeczpospolita"
Andrzej Czcibor-Piotrowski dał popis stylu i wyobraźni.
Dariusz Nowacki, „Gazeta Wyborcza"
Dariusz Nowacki, „Gazeta Wyborcza"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz